Κτισμένη αμφιθεατρικά στην κορυφή ενός υψώματος, έξι χιλιόμετρα νότια από την Κίσαμο, στη θέση του ομώνυμου σύγχρονου οικισμού, η αρχαία Πολυρρήνια ήταν μία από τις σπουδαιότερες πόλεις της Δυτικής Κρήτης κατά την αρχαϊκή εποχή. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, Αχαιοί και Λάκωνες μέτοικοι οργάνωσαν το ντόπιο πληθυσμό σε μια πόλη, γεγονός που επέτρεψε στους αρχαιολόγους να ανάγουν την αρχή της στα προϊστορικά χρόνια. Το όνομά της δηλώνει ότι οι κάτοικοί της είχαν μεγάλα κοπάδια προβάτων, κάτι που ενισχύεται από το δεύτερο συνθετικό «Fρην», το οποίο απαντάται ήδη στις μυκηναϊκές πινακίδες σε λίστες δέρματος προβάτων.

Η κτηνοτροφία αποτελούσε τη βασική ενασχόληση των κατοίκων της πόλης, ωστόσο στο πέρασμα των αιώνων οι τελευταίοι έγιναν γνωστοί για τις αρετές τους ως πολεμιστές. Η πόλη ασχολήθηκε συστηματικά με την κατασκευή και το εμπόριο όπλων και έκοβε δικά της νομίσματα. Βρισκόταν σε αντιπαράθεση με την αρχαία Κυδωνία, με την οποία βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπη σε μάχη, ενώ κατά τη ρωμαϊκή περίοδο σύναψε συμμαχία με τους Ρωμαίους κατακτητές. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να διαφύγει τη λεηλασία και να αναλάβει υπό τον έλεγχό της το Δικτύνναιο ιερό. Η πόλη συνέχιζε να ακμάζει μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια, οπότε και εγκαταλείφθηκε και από τους τελευταίους κατοίκους της, που σταδιακά μετοικούσαν από την πόλη προς το λιμάνι της Κισάμου.